دیوایدر و پارتیشن

دیوایدر و پارتیشن، اثر هنری زیبا در عین حال کاربردی

پارتیشن ، یک آیتم تزئینی همه کاره است که علاوه بر تقسیم بندی فضا به مکان زیبایی می بخشد. از زمان ظهور آن در دوران باستان، این شیء تبدیل به یک آیتم کلیدی در مبلمان و دیزاین داخلی به عنوان شی کاربردی شناخته می شود که بر پایه زیبایی شناسی ایجاد شده است. در این متن به بررسی تاریخچه جذاب پارتیشن، کاربرد آن در دوره ها و تمدن های مختلف و همچنین نقش معاصر آن به عنوان یک اثر هنری و شی کاربردی می پردازیم.

انواع متریال پارتیشن :

پارتیشن ها را می­توان از مواد مختلفی ساخت که هر کدام ویژگی های منحصر به فردی را از نظر دوام، زیبایی و عملکرد ارائه می دهند. در اینجا برخی از متداول ترین مواد مورد استفاده برای ساخت پارتیشن آورده شده است:

چوب : چوب یکی از سنتی ترین و پرطرفدارترین مصالح برای ساخت انواع دیوایدر و پارتیشن است. می­توان از انواع مختلف چوب مانند بلوط، کاج، بامبو یا چوب ماهون در ساخت آنها استفاده کرد. چوب ظاهری گرم و طبیعی دارد و قابلیت کنده کاری دارد، می توان به راحتی آن را رنگ کرد یا طرح های تزئینی به آن اضافه کرد. بر همین اساس از ابتدا تا به امروز یکی از محبوب ترین متریال برای ساخت دیوایدر و پارتیشن محسوب می شود.

کاغذ برنج : با وجود اینکه امروزه و به خصوص در ایران از این متریال کمتر نام برده می شود اما در ساخت پارتیشن از کاغذ برنج به طور سنتی در پارتیشن های ژاپنی استفاده می شود. کاغذ برنج سبک و شفاف است و فضایی آرام بخش ارائه می دهد. ضخامت کم این متریال اجازه می دهد تا با حفظ حریم خصوصی، نور فیلتر شود و روشنایی فیلتر شده ای را به محیط ببخشد. کاغذ برنج را می توان با قاب های چوبی برای ثبات بیشتر تقویت کرد.

پارچه : پارتیشن های پارچه ای اغلب برای ایجاد فضایی گرم و نرم و ظریف استفاده می شود. برای پنل های پارتیشن می توان از پارچه هایی مانند ابریشم، کتان یا پنبه استفاده کرد. آنها را می توان با چاپ، گلدوزی یا انواع طرح های هنری تزئین کرد.

فلز : صفحات فلزی، مانند آهن فرفورژه یا آلومینیوم، زیبایی مدرن و امروزی را ارائه می دهند. ماهیت فلز به عنوان یک متریال بادوام شناخته شده است و می توان انواع فلز را به انواع الگوها و طرح ها تبدیل کرد. فلز همچنین می تواند با مواد دیگر مانند شیشه یا پارچه ترکیب شود تا صفحه های پیچیده تری ایجاد کند.

شیشه : پارتیشن های شیشه ای حسی از پیچیدگی و شفافیت و در عین حال سبک را به فضا می بخشد. برای ایجاد جلوه های بصری جالب می توان از شیشه های رنگی یا نقاشی شده ( ویترای)، بافت دار و نقش برجسته استفاده کرد. از صفحه های شیشه ای می توان برای تقسیم فضاها در عین حفظ احساس باز بودن و بدون نگرانی از کم کردن میزان نور محیط استفاده کرد.

لازم به ذکر است که این مواد اغلب می توانند برای ایجاد پارتیشن های منحصر به فرد و شخصی سازی شده ترکیب شوند. به عنوان مثال، یک پارتیشن ممکن است یک قاب چوبی با صفحات کاغذ برنجی یا یک قاب فلزی با پانل های پارچه ای داشته باشد. انتخاب متریال به سبک مورد نظر، به استفاده مورد نظر و زیبایی کلی فضا بستگی دارد.

مزایای استفاده از پارتیشن یا دیوایدرهای چوبی:

پارتیشن چوبی دارای چندین مزیت است که آن را به انتخابی جذاب برای طراحی داخلی تبدیل می کند. برخی از مزایای دیوایدر چوبی عبارتند از:

زیبایی طبیعی: چوب متریال گرم و طبیعی است که به هر فضایی گرما و ظرافت می بخشد. صفحه چوبی را می توان حکاکی یا با نقوش هنری با انواع تکنیک تزئین کرد تا در نوع خود به یک قطعه تزئینی تبدیل شود.

دوام و طول عمر: چوب ماده ای قوی و بادوام است که باعث می شود صفحه چوبی بادوام و ماندگاری طولانی مدت داشته باشد. با مراقبت مناسب، یک صفحه چوبی می تواند سال ها در شرایط خوبی باقی بماند. چوب را می توان اصلی ترین و محبوب ترین متریال برای ساخت انواع آیتم ها شمرد.

تطبیق پذیری سبک ها: چوب طیف گسترده ای از سایه ها، بافت ها و پرداخت ها را ارائه می دهد که آن را برای سبک های مختلف طراحی داخلی مناسب می کند. فرقی نمی‌کند به دنبال ظاهری سنتی، معاصر، روستایی یا مینیمالیستی باشید، دیوایدر چوبی متناسب با ترجیحات سبک شما وجود دارد.

حریم خصوصی و جداسازی فضا: صفحه چوبی برای ایجاد مناطقی از حریم خصوصی و جدایی در یک فضای باز ایده آل است. چه در یک خانه باشید، یک دفتر یا یک فضای تجاری، پارتیشن چوبی می تواند فضاهای متمایز را با حفظ باز بودن بصری مشخص ایجاد کند.

کنترل نور و سایه: از صفحه چوبی می توان برای فیلتر کردن نور طبیعی و ایجاد جلوه های سایه و روشن جذاب در اتاق استفاده کرد. این ویژگی به شما امکان می دهد نور را تعدیل کنید و فضایی دلپذیر و خوشایند ایجاد کنید.

انعطاف پذیری و قابلیت حمل: برخلاف دیوارهای دائمی و ثابت، دیوایدر های چوبی به راحتی قابل جابجایی هستند. می توان آنها را تا و جمع کرد، جابجا کرد یا در صورت نیاز مرتب کرد و انعطاف پذیری زیادی در برنامه ریزی تقسیم بندی فضا فراهم می کند.

سازگار با محیط زیست: اگر چوب مورد استفاده برای پارتیشن به طور پایدار و مسئولانه مدیریت شود، می توان آن را یک انتخاب دوستدار محیط زیست در نظر گرفت. چوب یک ماده تجدید پذیر و قابل بازیافت است، بنابراین تاثیر آن بر روی کره زمین را کاهش می دهد.

به طور خلاصه، صفحه چوبی ترکیبی از ویژگی های زیبایی شناختی، کاربردی و بادوام است. امکان شخصی سازی فضا، ایجاد مناطقی از حریم خصوصی و افزودن لمس طبیعی و گرم به هر محیطی را ارائه می دهد.

بررسی تاریخ پارتیشن:

تاریخچه دیوایدر به دوران باستان برمی گردد، جایی که در فرهنگ های مختلف در سراسر جهان به دلایل عملی و زیبایی شناختی استفاده می شد. در اینجا نگاهی به نحوه استفاده و معنای پارتیشن در طول زمان داریم:

خاستگاه دیوایدر در آسیا: اولین آثار پارتیشن ها به چین باستان، حدود قرن هفتم قبل از میلاد برمی گردد. پارتیشن های چینی اغلب از چوب یا بامبو ساخته می شد و برای تقسیم فضاها، ایجاد حریم خصوصی، جلوگیری از وزش باد یا به عنوان تزئینات هنری استفاده می شد. آنها همچنین در کاخ های امپراتوری برای تعیین مرزهای بخش های مختلف استفاده می شدند.

گسترش به آسیا و خاورمیانه: به مرور استفاده از دیوایدر به سایر کشورهای آسیایی مانند ژاپن، کره و هند و همچنین بخش هایی از خاورمیانه گسترش یافت. هر فرهنگی تکنیک های زیبایی شناسی و ساخت خود را به روی پارتیشن آورد و تنوع زیادی از سبک ها، الگوها و مواد را به وجود آورد.

رنسانس در اروپا: پارتیشن ها در دوران رنسانس از طریق تجارت و مبادلات فرهنگی با آسیا به اروپا معرفی شدند. به دلیلی ویژگی های متعدد و شرایط آب و هوایی اروپا آنها به سرعت محبوبیت یافتند، به ویژه در دربارهای سلطنتی و خانه های اشراف. پارتیشن های اروپایی اغلب با نقاشی، مجسمه یا نقش برجسته و کنده کاری تزئین می شدند.

استفاده خانگی: در طول قرن های بعد، پارتیشن به آیتمی رایج در خانه های اروپایی تبدیل شد. آنها برای تقسیم اتاق ها، ایجاد فضاهای خصوصی، مسدود کردن جریان هوا در منزل و یا به سادگی افزودن یک تاچ تزئینی استفاده می شدند. پارتیشن ها اغلب از چوب، پارچه یا چرم ساخته می شدند و می توانستند برای جابجایی آسان تا و جمع شوند.

تأثیر هنری: پارتیشن ها همچنین الهام بخش بسیاری از هنرمندان و طراحان بوده است. به عنوان مثال، در قرن 18، سبک چینی لاک و نقاشی روی پارتیشن در اروپا رایج بود. هنرمندان مشهوری از جمله ژان باپتیست پیلمنت، نقاشی های متعددی روی پاراوان خلق کرد و بعد هنری به این اشیاء کاربردی داد.

تکامل مدرن: با گذشت زمان، پارتیشن یا پاراوان ها برای انطباق با سبک ها و نیازهای معاصر تکامل یافته اند. به مرور از موادی مانند شیشه، فلز و پلاستیک استفاده شد که امکانات طراحی جدیدی را ارائه می دادند. پارتیشن های مدرن اغلب مینیمالیستی، همه کاره و کاربردی هستند و نیازهای فضاهای زندگی کوچکتر و انعطاف پذیرتر را برآورده می کنند