معرفی دیزاینر مطرح ایتالیایی Gaetano Pesce

گائتانو پسچه (۱۹۳۹- ۲۰۲۴) معمار، نقاش، طراح، مجسمه‌ساز و فیلسوف ایتالیایی است.

گائتانو از کودکی علاقمند به دنیای هنر بود. پدرش را در جنگ جهانی دوم از دست داد و زیر نظر مادرش که یک پیانیست بود بزرگ شد. ورود حرفه ای به دنیای هنر با تحصیلات در دانشگاه ونیز در رشته معماری آغاز شد. پس از مدتی در کنار هشت دانشجوی دیگر عضو گروه N6 شد. این گروه دانشجویی در زمینه های ارتباطات بصری و هنر برنامه ریزی شده به تحقیقات می پرداختند.

او در چندین پروژه در سراسر جهان مانند آسیا، آمریکا و اروپا کار کرده است. آثار او پر از رنگ و اشکال عجیب و غریب، از مواد غیرعادی خلق شده اند و احساسات را منتقل می کنند.

گائتانو همچنین علاوه بر تحصیل در رشته معماری در دوره های تخصصی انستیتو طراحی صنعتی نیز شرکت کرد.

زندگی حرفه ای

Gaetano Pesce آژانس طراحی خود را با نام Padua7 در سال 1962 تأسیس کرد.

در سال 1964، گائتانو پسچه با سزار کاسینا، یکی از بنیانگذاران شرکت کاسینا، تولیدکننده مبلمان ایتالیایی، آشنا شد. نتیجه این آشنایی همکاری بین پسچه با کاسینا  بود که موجب شد  گائتانو چگونگی به کار گیری خلاقیت هنری خود را در خدمت تولید صنعتی آموزش ببیند.

در نهایت در سال 1969 یکی از مهم‌ترین آثار خود را با نام UP5 و UP6 به نام La Mamma ساخت که مجموعه‌ای از صندلی‌های راحتی با الهام از فرم بدن زن بود. این اثر با روح هنر پاپ مطابقت داشت و به ترجیحات آن برای فرم‌های انسان‌نما اشاره می کند.

سال 1970 لامپMoloch Floor را ساخت که به دلیل اندازه بسیار بزرگی که نسبت به بقیه مدل های خود داشت در زمینه نورپردازی انقلابی به پا کرد.

در سال 1971، Gaetano Pesce تصمیم گرفت با شرکت گروه Cassina به نام BracciodiFerro برای تسهیل ساخت اشیای آوانگارد همکاری کند.

در کنار طراحی و ساخت مبلمان و اشیا، گائتانو در زمینه طراحی ساختمان نیز فعالیت داشت. بطوریکه در سال 1972، او پیشنهاد فضای مسکونی را برای نمایشگاهی در نیویورک تحت عنوان “ایتالیا: منظر داخلی جدید” ارائه داد.

در سال 1975، گائتانو یک صندلی راحتی برای گروه کاسینا به نام  Sit Down طراحی کرد. برای ساخت این صندلی از جنس پلی یورتان استفاده کرد که به فاکتورهای محیطی مانند فشار اتمسفر، رطوبت و دما مانند انسان واکنش نشان می دهد.

گائتانو که برای چندین سال به پاریس نقل مکان کرده بود در نهایت در سال 1983 تصمیم گرفت در نیویورک ساکن شود تا بتواند با خیال راحت بر روی آثار و پروژه هایش که حالا در بزرگ ترین و مطرح ترین گالری ها و موزه های جهان به نمایش درآمده بود کار کند.

در سال 1986، او صندلی راحتی  I Feltriخلق کرد. این صندلی راحتی که در سال 1987 تولید شد، به طور کامل از نمد پشمی ضخیم ساخته شده است، با رزین حرارتی تقویت شده و با رشته های کنفی ثابت شده است. این صندلی به کاربر این امکان را می‌دهد که خود را در یک پیله واقعی بیابد و حس گرما و صمیمیت را در او برانگیزد. این صندلی در سال 1993 در نمایشگاه «طراحی، آیینه قرن» در پاریس ارائه شد که در واقع یک شیء اصلی برای نمایش ضد دیزاین بود.

در سال 2012، او یک سری میز متفاوت طراحی کرد  به نام ” Six Tables on Water ” را در نسخه محدود تولید شد. این میزها از رزین ریخته گری ساخته شده اند تا بتوانند بافت و اهمیت آن را در یک اثر هنری نشان دهند. این میزها کاملاً اغفال گر هستند، این میزها با جزئیات مشخص شده است، امروزه یکی از مجموعه شش میز را در گالری طراحی بریتانیایی David Gill13 می توان یافت.

بطور کلی آثار Pesce در چندین موزه بزرگ مانند موزه متروپولیتن در نیویورک، مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس، موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن و موزه هنرهای تزئینی لوور در پاریس به نمایش گذاشته شده است.

سبک گائتانو پسچه

گائتانو پسچه خود را به سبک یا حرکت یا جنبش خاصی وابسته نمی کند. او برای خلق آثارش از محیط و تجربیات شخصی خود الهام می­ گیرد. او با ترکیب احساسات و عملکرد در آثارش و در عین حال با استفاده از مواد متنوع، رویکردی نوآورانه را مطرح می‌کند. در واقع، او متریالی را بررسی می کند که به ندرت در دنیای طراحی و دیزاین استفاده می شود. از جمله این متریال ها می توان به فایبرگلاس، پلی وینیل کلراید، پلی اورتان و رزین اشاره کرد.

گائتانو پسچه در طول دوران حرفه‌ای خود با کمال صنعتی و مدرنیسم مخالفت کرد و فرصتی برای شانس باقی گذاشت. به همین دلیل است که او در پایان دهه 1960 سری های متمایز را خلق کرد. این مجموعه ها شامل تولید صنایع دستی مشابه اما متفاوت مانند میز و صندلی است که امکان تکثیر به صورت کاملا مشابه و  یکسان ( تولید انبوه) برای آنها وجود ندارد. او همچنین به صنعتگران اجازه می‌دهد در خلاقیت‌های او شرکت کنند، که این امر برخلاف تولید های انبوه و سری‌های صنعتی است. به عنوان مثال، برای سری میزهای Sansone I (1980) و Sansone II (1987) Pesce، او خلاقیت صنعتگران را با اجازه دادن به آنها در ردیابی اشکال روی میزها گنجاند و در نتیجه آثاری منحصر به فرد و غیرقابل تکرار ایجاد کرد. در سال 2002، او یک سری جدید مبلمان متمایز به نام “هیچکس کامل نیست” ایجاد کرد. او بار دیگر با امضای صنعتگران بر اشیاء تولید انبوه  نقش و حضور آنها را پر رنگ کرد.

Gaetano Pesce همچنین از طریق اشیایی که طراحی می کند با برانگیختن مسائل اجتماعی پیام می فرستد. از جمله، او تعهد خود را به رهایی زنان ابراز می کند. به عنوان مثال، چند صندلی راه راه UP5 و UP6 در موزه Novecento، فلورانس به نمایش گذاشته شده است. صندلی های UP5 به زیرپایی های UP6 متصل می شوند، فرم این مبل یا بهتر بگوییم شزلونگ مانند زندانیانی است که به توپ آهنی خود زنجیر شده اند.

تأثیرات اصلی گائتانو پسچه بر اساس میکل آنژ و لئوناردو داوینچی است، او دیدگاه متفاوتی در مورد هنر دارد. او برای خلق آثار هنری خود به کشف و دسیسه متکی است که با استانداردهای ارتدکس زمان خود متفاوت بود.